طنز آشکار و محتاطانه آدام مک کی شبیه یک طرح متوسط «SNL» است که تا 2.5 ساعت کشیده شده است.
در سال 2018، من از صحنه میانی فیلم آدام مک کی در فیلم Vice دفاع کردم. در صحنه، دختران نوجوان به سیاست بی‌علاقه هستند و بیشتر به فیلم بعدی سریع و خشمگین علاقه دارند. در حالی که دیگر تماشاگران سینما این موضوع را از مک کی ریاکارانه و تحقیرآمیز می‌دانستند، من با احساسات او همدردی کردم که مردمی بی‌تفاوت مجبورند اشتباهات خود را تکرار کنند، و اینکه انتخاب دونالد ترامپ به وضوح دلیل انتخاب فیلم‌ساز برای ساخت فیلم «معاون» بود - هم محکوم و هم محکوم است. به عنوان یک هشدار خب، معلوم است که من اشتباه می‌کردم، و مک‌کی دوست دارد نسبت به مخاطبانش مقدس‌تر از تو احساس کند، انگار تنها کسی است که روزنامه خوانده یا کتابی باز کرده است. آخرین فیلم او، به بالا نگاه نکن، تمام نکات خود را در مورد بیماری های آمریکا - سیاست ما، رسانه های ما، حاکمان سرمایه دار و هویت ما - در 20 دقیقه اول بیان می کند و سپس 125 دقیقه دیگر ادامه می دهد. اگر به نوعی نمی‌دانستید که قطبی‌سازی و منافع سرمایه‌داری ما باعث میشود که ما نتوانیم هیچ مشکلی را حل کنیم، مک‌کی خوشحال میشود که شما را با این مشاهده ساده‌گرایانه از سرتان بکوبد.
ستاره شناسان دکتر راندال میندی (لئوناردو دی کاپریو) و دانشجوی دکترا کیت دیبیاسکی (جنیفر لارنس) کشف کرده اند که یک دنباله دار مستقیماً به سمت زمین می رود و سیاره ما را در حدود شش ماه دیگر نابود خواهد کرد. متأسفانه، در چشم‌انداز اشباع شده از رسانه‌های ما، انتشار این اطلاعات به توده‌ها و واداشتن رئیس‌جمهور ترامپ مانند جنی اورلئان (مریل استریپ) و پسر احمق/رئیس دفترش، جیسون (جونا هیل) به شدت اوضاع احترام می‌گذارد. در کنار غیر ممکن پس از اینکه اورلئان تصمیم میگیرد ورود دنباله‌دار را به دلیل میان‌ترم‌ها پنهان کند، میندی، دیبیاکسی و دانشمند همکار دکتر کلیتون «تدی» اوگلتورپ (راب مورگان) افشاگری‌های خود را به مطبوعات می‌رسانند، اما هنوز نمی‌توانند از بین بروند. حتی زمانی که علایق اورلئان تغییر می کند و او تصمیم می گیرد دنباله دار را منحرف کند، برنامه های او توسط میلیاردر دره سیلیکون، پیتر ایشرول (مارک رایلنس)، که می خواهد دنباله دار را برای منابع ارزشمندش استخراج کند، متوقف می شود.
در حالی که استعاره واضح در اینجا برای تغییرات آب و هوایی است، می توانید درس های همه گیری کووید-19 را نیز از dont look up به کار ببرید، که این است که در جامعه قطبی شده ای مانند جامعه ما، به یک بحران معرفت شناختی رسیده ایم که در آن حقایق علمی به سادگی ما را به احترام نمی گذارد. ، اعمال، یا حتی توجه بی دریغ ما. ما دوست داریم باور کنیم که علیرغم همه شواهد خلاف آن، موجودات منطقی هستیم، ما در مواجهه با عذاب حتمی، به سادگی به سرگرمی های ساده (به نمایندگی از زوج مشهور رایلی بینا (آریانا گرانده) و دی جی چلو (DJ Chello) عقب نشینی خواهیم کرد. اسکات مسکودی))، سرگرمی که در قالب برنامه خبری (با ارائه مجریان با بازی تایلر پری و کیت بلانشت)، رسانه های اجتماعی و سایر اشکال سرگرمی که مک کی به وضوح از آنها متنفر است اما احساس می کند تنها راهی است که ما به آن توجه می کنیم. به آنچه مهم است.
این استراتژی برای McKay در The Big Short در سال 2015 جواب داد زیرا مفاهیم مالی پیچیده هستند. افراد معمولی نمی دانند که مبادله نکول اعتباری چیست یا چرا دائماً «وام مسکن فرعی» را می شنوند، و بخشی از راهی که صنعت مالی می تواند از قدرت خود استفاده کند این است که مردم احساس کنند بیش از حد احمق هستند. به شرکت. Vice به خوبی کار نمی‌کند، اما هنوز درس‌هایی برای آموزش دارد، مانند اهمیت نظریه واحد اجرایی و اینکه چگونه از دولت جورج دبلیو بوش خط مستقیمی به دولت ترامپ وجود دارد. با این حال، میتوانید ناامیدی مک‌کی را از هجوم مردم آمریکا در Vice ببینید، و اکنون در فیلم Don't Look Up در یک فریاد اولیه است.
مشکل این است که فریاد مک کی چیزی برای افزودن به مکالمه ای که ما قبلاً نمی دانیم ندارد. همه ما در همان بیماری همه گیر مانند او زندگی می کنیم. همه می بینند که چگونه کاربران در رسانه های اجتماعی در مورد اثربخشی واکسن ها موضع گیری می کنند. جبرگرایی مک کی اشتباه نیست. این فقط آشکار و توهین آمیز است. بله، ما به دلیل تلاقی اهداف سیاسی، اهداف سرمایه‌داری، و یک دستگاه خبری به عنوان سرگرمی که توسط رسانه‌های اجتماعی ترکیب شده است، قطبی شده‌ایم، اما آیا واقعاً افراد عادی از این موضوع آگاه نیستند؟ یا برای رفتن یک قدم فراتر، آیا مک کی فکر می کند که این فیلم می تواند هر کسی را که قبلاً با او موافق نیست را قانع کند؟ به بالا نگاه نکن یک حمله یواشکی نیست، بلکه یک فریب عصبانی است، و هیچ کس نمی خواهد به مدت دو ساعت و نیم درباره موضوعی که از قبل فهمیده است با او سخنرانی شود. به نظر می رسد ناراحتی اصلی مک کی این است که هیچ کس بدون درک واقعی از سیاست هویت، منطقی رفتار نمی کند. بله، رسانه و سیاست می توانند دو قطبی شدن را بیشتر کنند، اما در فیلمی که از همدلی خالی است، مک کی هیچ امیدی به دستیابی به کسی فراتر از کسانی که قبلاً با او موافق بودند، ندارد.
نتیجه‌گیری مک‌کی در مورد فریاد خشمگینانه‌اش از یک فیلم این است: «خب، حداقل من تلاش کردم»، اما به بالا نگاه نکن تلاش چندانی نیست. تلاش زیادی برای انجام یک مشاهده اولیه و خسته کننده و اضافه نکردن چیزی که قبلاً نمی دانیم نیست. ساختن فیلمی مملو از افراد مشهور خوش نیت و وادار کردن نتفلیکس به پرداخت هزینه آن، تلاش چندانی نیست. تلاش زیادی برای ساختن فیلمی نیست که تقریباً تک تک شخصیت‌ها ناکارآمد یا فاسد باشند، اما سپس آن را با تصاویر تصادفی «زندگی» در هم آمیخت تا تلاش کنیم و همچنین نشان دهیم که ارزش نجات دادن را داریم (به ویژه ویرایش بی رحمانه به عنوان هر جامپ کات و کاتاوی فریاد می زند "دریافتش؟" به اکشن اتفاق می افتد در صحنه).
تنها چیزی که باقی می ماند فیلمی است که به شدت از خود راضی است. این کامنت‌کننده است که وارد یک مکالمه میشود و می‌گوید: «چرا در مورد این موضوع صحبت نمی‌کنیم» و با این حال مک‌کی به سؤال خودش پاسخ می‌دهد - ما در مورد آن صحبت نمی‌کنیم زیرا به اندازه کافی قدرتمند نیستیم که از فاجعه جلوگیری کنیم. به بالا نگاه نکن یک داستان هشداردهنده نیست، بلکه یک جملات سرنوشت ساز است که قبلاً بارها شنیده ایم. این یک بینش اصلی ندارد و آنقدر بی‌رحمانه نسبت به همه و همه چیز تحقیرآمیز است که برای گفتن یک جوک خوب به خاطر بسپارید. این یک تجربه بی وقفه خسته کننده است که در آن من با تمام نکات مک کی موافقم و روشی را پیدا می کنم که او انتخاب می کند تا آنها را کاملاً غیرقابل تحمل کند.
